Szkocja w Krakowie / VII Jakobicki Bal Szkocki

Sezon zimowy w pełni, wydarzenia historyczne następują jedne po drugich, świat zamyka się w figurach kontredansów i wiruje w szalonym tempie walca... 

Tym razem na przenosiny w czasie wybrałam Kraków. Miała być Szkocja I połowy XVIII wieku, ale machina czasu zaszwankowała i gdy w śnieżną, zimową noc wysiadłam z powozu okazało się, że wraz ze sporą częścią dziewczyn z Krynoliny reprezentuję na VII Jakobickim Balu Szkockim (nie do końca) ukrytą opcję napoleońską ;)

fot. Gosia Albert

Dworek Białoprądnicki, w którym odbywał się bal z zewnątrz wyglądał dość niepozornie, jednak w środku skrywał dwie obszerne, epokowo wyposażone sale, w których czekali już pierwsi goście. Muzyka jeszcze nie grała, ostrożnie wnoszono zimne przekąski i układano je na stole. Był czas na poprawienie sukni i poprawienie potarganych przez wiatr włosów. Sala powoli zapełniała się gośćmi, z których każdy mężczyzna otrzymywał białą kokardę, a kobieta - białą różę. Rozdano również karneciki. Mój zapełniłam bardzo szybko, a wśród balowych podbojów znaleźli się też osiemnastowieczni żołnierze z Garnizonu Fortecy Częstochowskiej. Kilka chwil później maszerowaliśmy już w takt dostojnego Grand March. Tańców było bardzo wiele, bo aż 19, z czego przetańczyłam tylko dwanaście, bo część z nich była diabelnie trudna. Szkoda, że w minionych tygodniach porwały mnie brutalne lata 10. XXI wieku i przez to nie mogłam nauczyć się tych trudniejszych układów na darmowych, przedbalowych wprawkach.

 

Mimo to, te tańce, które już znałam i te, które nie obfitowały w skomplikowane figury (tańczyliśmy m. in. Mr. Beveridges Maggot znany z Dumy i Uprzedzenia) sprawiły mi prawdziwą przyjemność. Szczególnie miło wspominam Highlandman`s Umbrella i trochę żałuję, że zwiodło mnie dwugwiazdkowe (trudny) oznaczenie Blue Bonnets, który oglądany z zewnątrz wyglądał całkiem przystępnie. Przerwy w tańcach przeznaczyłam oczywiście na konwersację. Okazało się, że część osób obecnych na balu bywa też w moim Buduarze. Szeroki uśmiech i bardzo miłe słowa trochę mnie onieśmielały, więc przynajmniej teraz napiszę, że bardzo się cieszę, że mogłam Was poznać, zamienić z Wami kilka słów lub zatańczyć w parze. Mam nadzieję, że spotkamy się jeszcze nie raz, no i trzymam kciuki za Wasze postępy w szyciu kostiumów :)

Północ wybiła bardzo szybko i w końcu trzeba było się pożegnać. Wraz z Marylou, Olgą i Gabrielle nie zamierzałyśmy jednak od razu iść spać - wytańczone ucztowałyśmy jeszcze w naszym gronie prawie do czwartej nad ranem, aby bladym świtem przenieść się znów w czasie. Oczywiście ubieranie, czesanie, malowanie (makijaż historyczny części dziewczyn to znów moja sprawka) i niekończące się pogaduszki przy przedłużającym się śniadaniu sprawiły, że (czy kogokolwiek to jeszcze dziwi?) na krakowskich, bajkowo zaśnieżonych Plantach stawiłyśmy się spóźnione prawie pół godziny! Tym razem miałam na sobie błękitną krynolinę, która pięknie komponowała się z wszechobecną bielą.

Co prawda zgodnie z radą powieściowego księcia Szczerbackiego (Anna Karenina) po całej nocy balowania postanowiłyśmy orzeźwić się spacerem w mroźny poranek, jednak niedługo później z przemoczonymi butami i rąbkami sukni i tak ulokowałyśmy się w legendarnej Jamie Michalika. Część dziewczyn z Krynoliny, zespołów tańca, poznanych wcześniej i takich, które po prostu chciały spędzić z nami to niedzielne przedpołudnie już tam była. Roznoszono kawę z aksamitną pianką, słodycze i czekoladowy tort, a my czułyśmy się jak u siebie.

Z Dorfi i Marylou wybieramy przysmaki na drugie śniadanie

Mimo, iż krynolina na początku (w sierpniu i we wrześniu) trochę przytłaczała mnie swoim rozmiarem i nie dawała się okiełznać, tym razem panowałam nad nią doskonale i nie sprawiały mi problemu ani jazda tramwajem, ani siadanie na krzesłach, ani lawirowanie między ciasno ustawionymi stolikami kawiarni. A spacerowałam często, bo chciałam porozmawiać ze wszystkimi. Przedpołudnie niepostrzeżenie przeszło w porę obiadową, więc zamiast wrócić do domu, tylko zmieniłyśmy lokal ("przyjechały do Krakowa i już rozbijajo się po traktireniach, Krynolinki jedne" :D ), przenosząc się ze śniadania na obiad. Dzień minął szybko i wracając w towarzystwie Magdy na dwudziestopierwszowieczny Śląsk żałowałam, że codzienność musi wyglądać inaczej. Suknie, halki, balowe rękawiczki i ozdoby już powróciły do swoich pudełek, by zapaść w zimowy sen. Po balu został zapisany karnecik, wspomnienia i nowe znajomości :)

 

W dwóch ulubionych epokach

 

ENGLISH:

The post is about the Scottish Ball, that took place in Cracow in Dworek Białoprądnicki Estate. There were many historical and scottish dances (including infamous Pride and Prejudice`s Mr. Beveridges Maggot). I didn`t dance all of them as, unfortunately I had not had time to attend a two special pre-ball classes in Cracow and because of that 7 of 19 dances were too difficult for me. But I managed with the rest of them and had a great fun.

The next day started with multiperiod historical walk through wintery Cracow. I wore my blue hoop skirt. After the walk (wet, cold snow everywhere :D ) we stopped in famous 1890s cafe Jama Michalika for hot chocolate, coffee and chocolate layer cake. The whole weekend was really nice, full of historical impressions and left many memories :)