Czas na herbatę :)

Dzisiejszy post będzie krótki i przyjemny - chwilka odpoczynku między świątecznymi porządkami a pisaniem projektów zaliczeniowych...

Dlaczego nie tea time? Bo w Książce kucharskiej Jane Austen wyczytałam, że ten zwyczaj zaczęto obchodzić w Anglii dopiero w epoce edwardiańskiej (początek XX wieku), ale samą herbatę znano już wcześniej, i to nie tylko w Anglii. Popołudniowy, niewielki posiłek z herbatą był znany chyba wszędzie, często zapraszano też na niego gości. 

Herbatę trzeba odpowiednio przygotować. Najlepiej użyć sypkiej mieszanki herbacianych liści i zaparzyć je w porcelanowym imbryku (to podobno lepiej wpływa na jej smak, ale szczerze mówiąc myślę, że chyba chodzi tu tylko o ładny wygląd :D ). 

W dziewiętnastowiecznej Anglii do herbaty podawano różne niewielkie kanapki i ciastka, ale w mniej bogatych domach wystarczały chrupiące grzanki z marmoladą z gorzkich pomarańczy (taką herbatę przygotowała bohaterka Targowiska próżności, pani Sedley na powrót córki Amelii do domu). Oczywiście moja marmolada pomarańczowa została niespodziewanie zjedzona :D Więc zostało mi użyć zwykłej - ale gdy tylko nastanie sezon na pomarańcze, zrobię własną, domową, według przepisu z XIX wieku, i oczywiście dam znać, czy jest jadalna ;)

Koleżanka studiująca angielski opowiadała mi kiedyś zajęcia kulturowe, które prowadził u nich rodowity Anglik i podobno sam się śmiał, gdy mówił o ich kuchni i tej specjalnej odmianie pomarańczy, które są jadalne tylko dla nich i z których robią swoją marmoladę --> muszę tego kiedyś spróbować ;)

Herbatę można pić słodzoną i gorzką (ja nigdy nie słodzę :P ), z mlekiem (po angielsku, dolewając ją do mleka) lub bez - lubię taką, i taką :) Gdy kiedyś na studiach kupiłam sobie herbatę z mlekiem, znajoma popatrzyła na mnie zdziwiona i wyrzekła: Eee? Bawarka?! I oczywiście z tego wynikła rozmowa o zwyczajach picia herbaty, i okazało się, że u nas nie lubi się tego napoju z mlekiem, co w sumie trochę mnie zdziwiło... Dla mnie herbata z mlekiem jest doskonałym zamiennikiem kawy, którą kiedyś piłam bardzo mocną, w dużych ilościach i przy minimalnej dawce snu, no i przez to nabawiłam się nadwrażliwości na kofeinę - teraz kawa tylko okazjonalnie, za to herbata z mlekiem - często :)

Trochę żałuję, ze ten zwyczaj nie jest już popularny, bo taki niewielki, ciepły posiłek w ciągu dnia bardzo poprawia samopoczucie i od razu zachęca do codziennych, niezbyt przyjemnych obowiązków... Poza tym na herbatę w XIX wieku zawsze można było kogoś zaprosić, a dzisiaj - poczytać przy niej książkę lub napisać post :) 

Polecam Wam popołudniową chwilkę relaksu z filiżanką gorącego naparu :)

źródło

P. S. Wolicie herbatę z mlekiem, czy bez?