W czym dziewiętnastowieczne panny walca tańczyły

Był już post o osiemnastowiecznych pantofelkach, teraz czas na te sto lat późniejsze :)

Jak widać na powyższym obrazku (fragmenty dziewiętnastowiecznego rysunku i ilustracji z ówczesnych żurnali - lata 20. i 30.), buty w XIX wieku przeszły niemałą zmianę! Na przełomie wieków szalenie modny był antyk, co miało wpływ na kroje sukni, noszone ozdoby, i również buty - elegantki chętnie stąpały w lekkich sandałkach, lub nawet boso (pamiętacie portret M-me Recamier?). A jednak, taki stan w naszym klimacie niedługo mógł się utrzymać, więc i forma butów ewoluowała.

Już pod koniec XVIII wieku trzewiki damskie straciły swój charakterystyczny, wysoki obcas, na rzecz płaskiego, niewielkiego, ledwo widocznego obcasiku, który jednak nadal był nieco wygięty. Buty czasów Jane Austen zachowały ostro zakończony (w miarę upływu czasu zaokrąglający się) nosek, a na nim - ozdoby, często kokardki i kwiaty ze wstążek. Trzewiki wykonane były często ze skóry, ale również z wzorzystego materiału (m. in jedwabiu). Charakterystyczne były też skośne przeszycia z boków i podłużne na pięcie pantofelków.

W latach 20. i 30. preferowano kwadratowe, wydłużone noski butów, modne były też taśmy krzyżowane i wiązane w kostkach, na których utrzymywał się bucik. Im bliżej połowy wieku XIX, tym wyraźniejszy stawał się też obcas - nie przypominał on jednak naszych szpilek, jego wysokość była średnia i dzięki temu (co może trochę dziwić, bo dawne ubrania są dzisiaj raczej postrzegane jako tortura) zdrowa dla stóp.

Oczywiście również dziewiętnastowiecznym szewcom zawdzięczamy buty prawe i lewe oraz utwardzaną podeszwę. Jak widać na powyższym obrazku, często zamieszczali oni swoją "metkę" wewnątrz buta ^^ a to na pewno ułatwia ich identyfikację, i tym samym pracę historykom :)

Panny z połowy XIX wieku na bal zakładały buty kremowe, zdobione materiałowymi kokardkami i kwiatami (one są nieśmiertelne! Dotrwały nawet do dzisiejszych czasów :D ). Niekiedy widoczne były też charakterystyczne dla butów z początku wieku poziome przeszycia.

Obcas wciąż był wygięty, i niezbyt cienki, co zapewniało stabilność stopy podczas tańca. Wyżej widzicie też doszyte taśmy do wiązania, ale one spełniały już chyba tylko funkcję ozdobną.

Buty codzienne nie były tak lśniące i zdobne - ukryte pod suknią (w przeciwieństwie do balowych, widocznych w tańcu) miały być po prostu wygodne - temu służyła płaska podeszwa i wąski fason. Wykonane były najczęściej z bawełny (wierzch) i skóry (podeszwa) i, oczywiście przy codziennym noszeniu szybko się niszczyły, dlatego trudno znaleźć jakiś reprezentatywny model...

Przyznam, że podczas szukania i obróbki zdjęć chyba z tysiąc razy powtórzyłam: jakie one są piękne *_*  I faktycznie, o ile wśród osiemnastowiecznych butów znalazłam tylko jeden model, w którym czułabym się dobrze (te błękitne), to z dziewiętnastowiecznych modeli chcę wszystkie! :D Są przepiękne i bardzo w moim stylu, i kiedyś, jak się wreszcie dorobię sukienki (dlaczego wciąż brakuje mi czasu na naukę szycia? :/ ) potraktuję ten post jako inspirację do przerobienia jakiejś współczesnej pary butów na takie piękne pantofelki ♥

A Wy - co myślicie o tych trzewikach? 




(oryginały, które wykorzystałam w poście pochodzą ze stron: MET, Manchester Art Gallery, Pinterest)