Osiemnastowieczne mydło miodowe

Znów naszła mnie ogromna chęć na tworzenie dawnych kosmetyków :) Znalazłam nawet cztery książki - dwie z XVIII wieku i dwie z XIX. Dzisiaj pierwszy przepis z serii.

Tak, to coś, co wygląda jak stary sos tatarski jest według książki mydłem :D

Myślałam, że przepis będzie skomplikowany, bo w końcu stworzenie własnego mydła nie jest takie proste, ale po wczytaniu się w przepisy wybrałam dwa i postanowiłam je sprawdzić :)

                             Mydło miodowe

"Weź cztery uncje białego mydła i tyle samo miodu, pół uncji potażu i dwie lub trzy drachmy destylowanej wody z dymnicy; wymieszaj wszystkie składniki.

To mydło dobrze oczyszcza skórę, delikatnie wybiela i wygładza. Jest także użyteczne w usuwaniu poparzeń słonecznych i oparzeń."

(The toilet of Flora, 1784)

Przepis wydaje się dziecinnie prosty ^^ Oto, czego potrzebujemy:

tak, wiem, że to tło do zdjęć jest straszne :O już więcej go nie będzie

• 112 g białego mydła - w książce jest wcześniej przepis na to mydło, ja wzięłam współczesne, gotowe, zwracając uwagę na to, żeby jego skład był jak najprostszy.

• 112 g miodu,
• 14 g wodorotlenku potasu - to jest żrąca zasada stosowana przy produkcji mydła. Ja oczywiście bałam się takich poważnych eksperymentów i wzięłam tyle samo słabej zasady dostępnej w każdym domu - sody. I to był pewnie błąd...
• 7 - 10,5 ml wody z dymnicy. Nie znalazłam nigdzie destylatu, więc kupiłam dymnicę i zaparzyłam ją tak, jak herbatę.

Najpierw rozkruszyłam mydło i starałam się rozpuścić je w wodzie z dymnicy - powstała puszysta piana. Dalej dodałam miód, tę przeklętą sodę, która jest wszystkiemu winna (:P) i na koniec trochę samej dymnicy, która została po zaparzeniu - myślałam, że to będzie ładnie wyglądać (to źle myślałam :P).

I co? I nic - powstała mikstura nijak się ma do mydła, może dlatego, że nie użyłam potażu... Ale z drugiej strony, odświeżając mgliste wspomnienia z lekcji chemii, przypomniałam sobie, że do otrzymania mydła potrzebny jest przecież, oprócz mocnej zasady, tłuszcz. Tylko tak można przeprowadzić reakcję zmydlania. A tu, w przepisie ani mililitra oleju! I stąd moja ostrożność i wybór słabo zasadowej sody (jeśli to czyta jakiś chemik, proszę o radę na przyszłość :) ).

Żeby ratować moje mydło, wpadłam na genialny pomysł :D Wypełniłam połową mikstury foremkę do muffinów i włożyłam do piekarnika, żeby trochę osuszyć moje mydło. I nie zgadniecie co się stało! Magiczne właściwości sody się ujawniły i moje mydło zaczęło... rosnąć :D <facepalm>

Przy wyciąganiu go z piekarnika ubrudziłam nie tylko wnętrze kuchenki, ale też rękawicę, podłogę i blat :D

Stwierdziłam, że to mydło widocznie ma tak wyglądać. Zaniosłam je do łazienki i spróbowałam go użyć, ale tutaj też nic specjalnego - mydło się nie pieniło, czego nienawidzę i jakieś takie dziwne było, trudne do spłukania... Ble :D

Właściwości wygładzająco - wybielające? Po jednym użyciu nie zauważyłam :)

Tej receptury nie polecam. Na oku mam jeszcze jedną z tej samej książki i, patrząc na składniki, wygląda obiecująco - jak tylko ją wypróbuję, zaraz dam znać :)

Miłej niedzieli (: