Historia pewnej przędzalni bawełny

Wreszcie, po kilku trudnościach zobaczyłam ten serial (pierwszy sezon) do końca!

The Mill to serial opowiadający o życiu w angielskiej przędzalni bawełny w latach 1830. z perspektywy młodych robotników. Co ciekawe, jego fabuła oparta jest o historię istniejącej w rzeczywistości przędzalni Quarry Bank Mill w hrabstwie Cheshire. Do prawdziwych wydarzeń dodano jednak wątki fikcyjne, tworząc spójny obraz fabryki sprzed (prawie) dwustu lat.

Myślę, że twórcy serialu zdawali sobie sprawę, że po sukcesie Północy i Południa, nie zdołają uniknąć porównań do tamtego świetnego serialu. I tak, kolorystyka obu jest bardzo podobna, jednak tutaj więcej jest zgrzebnych elementów. Dominują proste ubiory robotników (choć tu można by się wykłócać: w rzeczywistości ludzie żyjący w taki sposób, jak główne bohaterki, wyglądaliby o wiele gorzej... Ale taka pigułka byłaby chyba nie do przełknięcia, zarówno dla widza, jak i dla filmowców. W końcu serial musi jakoś wyglądać...), zaś scenografia i rekwizyty ograniczone są do przedmiotów i miejsc pracy bohaterów. Nawet dom fabrykanta wygląda prościej i skromniej, niż w ubóstwianym przeze mnie P&P. Nie oczekujmy wątków miłosnych z Robertem Gregiem w roli głównej. Jedyna kobieta w pięknych, jedwabnych sukniach pozbawiona jest świeżości, jaką niesie ze sobą młodość, w dodatku jest jego matką.

Funkcję dyżurnego przystojniaka :P w The Mill sprawuje mechanik i myślę, że on mógłby być kimś w rodzaju przewodnika, oprowadzającego widza po ówczesnej fabryce. Stosunek Daniela Batesa do pracy, zatrudnienia i wolności jest bowiem najbardziej zbliżony do tego, jaki wyznajemy współcześnie. Drugą taką postacią może być, wzbudzająca mój podziw, buntownicza Esther Price, która nie godzi się na przypisany jej los.

Serial nakręcony jest tak, aby pokazać wewnętrzne konflikty i nastroje panujące w dziewiętnastowiecznej fabryce, w której "pan" ma nad robotnikami władzę absolutną. Jednocześnie nie mogłam nie ulec przekonaniu, że przedstawienie jest jednak nieco stronnicze. Każdy akt dobroci właścicieli (np. czyny pani Greg) po czasie okazuje się tylko hipokryzją, pastelową farbką przykrywającą prawdziwy stosunek pracodawców do podległych im robotników.

No nie, było aż tak źle? A instytucje charytatywne, itd, itd.? Niestety, autorzy The Mill odzierają z tego typu złudzeń zupełnie. Pytanie tylko, gdzie kończy się fikcja, a zaczyna prawda; czy przędzalnia Quarry Bank Mill jest reprezentatywna dla wszystkich fabryk angielskich funkcjonujących w XIX wieku? Tu byłabym ostrożna i nie wierzyła do końca filmowcom.

The Mill pokazuje przede wszystkim sposób patrzenia na pracę i zatrudnienie, jakie panowały 180 lat temu. Wady patriarchalnego ustroju, w którym pracodawca otacza podległych mu robotników "ojcowską" opieką są tu mocno wypunktowane. Po co jednak poruszać sprawy, o których wszyscy wiemy, choćby ze szkolnej historii?

The Poor Man`s Advocate. Przydałby się absolwentom filologii polskiej ;P

Myślę, że tego typu obrazowanie, obecne ostatnio w kostiumowym świecie (porównajcie to choćby z Wichrowymi Wzgórzami Andrei Arnold, czy nowymi rekonstruktorskimi przedsięwzięciami, jak The Ragged Victorians - 'The great unwashed', o których wspominała ostatnio American Duchess na swoim facebooku) jest odpowiedzią na dominującą przez ostatnie parędziesiąt lat romantyczną wizję historii. Tę ostatnią lubię bardzo i stale uprawiam na blogu, co nie zmienia jednak faktu, że Brytyjczykom po 20 latach mógł znudzić się pan Darcy w mokrej koszuli. Poszło w drugą stronę i chyba nad tym nie ubolewam. Romantyczne kostiumowe produkcje wciąż powstają, a czasem dobrze jest też spojrzeć na wiek XIX bardziej surowym okiem.

Jak widać, nie ma obiektywnego przedstawienia historii - wszystko zależy od patrzącego i tego, co chce w niej widzieć.

Czekam na sezon 2.

8/10