Północ i Południe

Czyli cztery godziny przebywania w samym środku XIX wieku :)

Źródło obrazka

Na serial natknęłam się w 2008, gdy nie miałam pojęcia o oglądaniu filmów w internecie i albo je wypożyczałam, albo kupowałam. Miałam wtedy fazę bardziej na Jane Austen, ale pudełko z mrocznym gentlemanem na okładce kusiło bardziej, więc niewiele myśląc, wzięłam je z półki i pognałam do kasy. Czasem takie intuicyjne zakupy są strzałem w 10, o czym przekonałam się, gdy zobaczyłam zawartość tego niepozornego pudełeczka :) Wtedy zbyt mało wiedziałam o XIX wieku, by zrozumieć cały serial, no i, przyznajmy się, szukałam w nim głównie wątków romansowych w stylu Jane. Tymczasem otrzymałam coś więcej, jednak niełatwo było mi określić, czy to coś jest dobre, czy złe, bo na pewno bardzo przygnębiające. I tak pudełeczko powędrowało do szafki. Wyciągałam je co wakacje, zabierałam na wieś, następnie po miesiącu wiejskiego życia pakowałam nieotwarte i wiozłam z powrotem do domu, do szafki. Po prostu nie miałam sił na zmaganie się z zadymionym, szarym Milton. Do czasu.

W te wakacje nie spakowałam pudełeczka, nie zabrałam go na wieś i, jak na złość właśnie w te wakacje, po przeczytaniu Shirley bardzo chciałam znów poznać jego mroczną zawartość. Pan Moore okazał się tak podobny do pana Thorntona (a może to Thornton jest podobny do Moore`a? Nie wiem, która powieść wyszła najpierw...), że nie mogłam się oprzeć obejrzeniu serialu. I tak, kilka scen oglądałam przez kilka godzin (słaby internet), a jak wróciłam do domu, urządziłam sobie seans.

To, co jest ogromną zaletą serialu, to jego doskonałe przygotowanie. Zachwyca mnie lokacja planu zdjęciowego (ogromne, zadymione i szare dziewiętnastowieczne miasto, w którym jedynym zielonym miejscem jest cmentarz), kolorystyka filmu (jasne, słoneczne południe, i północ w odcieniach listopadowego nieba), dokładny dobór detali i ich symbolika (np. w jednej ze scen pan Thornton mija wóz z mięsem, a następnie drugi, podobny z trumną). Otoczenie dokładnie pasuje do bohaterów i określa ich charakter, oraz stan ducha. To samo jest ze strojami - kostiumy pana Thorntona to w ogóle mistrzostwo i doskonałość. Chciałabym mieć jeden w domu tylko po to, by od czasu do czasu strącać z niego niewidzialne pyłki. Można powiedzieć, że czarny, sztywny strój (matka Johna też nosi się na czarno!) harmonizuje z historią fabrykanta, jego osobowością i położeniem, w jakim się znalazł. Niesamowicie zachwyciła mnie też przepiękna sukienka, którą Margaret ma na balu oraz fryzury bohaterki:

Oprócz niepokornej Margaret Hale, która jako obca nie jest tak do końca objęta prawami, którymi rządzi się Milton (to z jej punktu widzenia poznajemy filmową opowieść), mamy w filmie kilka innych kobiet. Na pierwszy plan wysuwa się matka Thorntona - kobieta bardzo męska, o silnej woli. Muszę przyznać, że podziwiałam ją za jej postawę w obliczu strajku i klęski oraz za miłość do syna, ale z drugiej strony bulwersował mnie jej surowy i pełen uprzedzeń stosunek do Margaret, i z resztą nie tylko do niej... Cała rodzina Hale, jako przybysze z obcego (w oczach pani Thornton leniwego i za słabego, by móc prowadzić fabrykę) południa traktowana jest przez nią z kąśliwym sarkazmem.

Ogromną rolę w serialu odegrała sama hałaśliwa fabryka bawełny (przy kręceniu wykorzystano oryginalne maszyny!) i jej robotnicy. Jestem pełna podziwu dla rozwiązania tej kwestii w filmie. Zazwyczaj mamy biednych robotników i srogiego pana, lub niewinnych arystokratów i zrewoltowane masy. Ten film (a pewnie i książka, na której bazuje scenariusz) wymyka się stereotypom. Poznajemy nie tylko środowisko fabrykantów i problemy, z którymi muszą się zmagać, ale też robotników, którzy walczą o godziwe życie. Efekt jest taki, że gdy dochodzi do zamieszek, nie wiedziałam, z kim się utożsamić - z jednej strony pan Thornton na granicy bankructwa, z drugiej Nicolas Higgins na granicy nędzy, a wśród nich krążąca jak satelita Margaret Hale...

Bardzo podoba mi się to, że każdym z bohaterów kierują konkretne motywy działania, każdy to głęboka osobowość. Do tego przyczynił się nie tylko dobry scenariusz, ale również świetna gra aktorska. Podczas tych czterech godzin oglądania nie raz polały się łzy... Swoją drogą, mimo happy endu, to jednak bardzo przygnębiający serial (to wrażenia potęguje doskonała, ale bardzo okrojona w płytowej wersji muzyka). Najbardziej dobija chyba ciężka, nadludzka praca, pod którą uginają się bohaterowie, a której efekty są nikłe i niepewne. Im bliżej końca serialu, tym częściej pojawia się kondukt pogrzebowy...

Wracając do przyjemniejszych rzeczy, w serialu mamy całą galerię postaci męskich i najprzeróżniejszych charakterów, co dla mnie - lubiącej obserwować w ten sposób i wyciągać wnioski (zabawa w psychologa, ale w tajemnicy przed światem, żeby nikogo nie skrzywdzić złą diagnozą - w końcu nie mam żadnego wykształcenia w tym kierunku :P Niemniej, te moje diagnozy czasem się sprawdzają ;) ) jest po prostu fascynujące.

Wymieńmy ich:

• drapieżny i jednocześnie wrażliwy (ale w ukryciu :P ) pan Thornton - doskonały gentleman! A mimo to w jego nazwisku kryje się cierń (thorn) przeszłości, z którą nie potrafi wygrać.

Jedyna scena, w której nie zachował się jak gentleman, to nie, jak wypomina mu Margaret, scena zaręczyn (jest wtedy taki cudowny ♥), tylko moment pobicia własnego robotnika :O Na usprawiedliwienie fabrykanta mogę napisać, że w książce tego nie było*, autorka scenariusza postanowiła dodać tę scenę, żeby zmotywować czymś niechęć Margaret do Johna.

• niezdecydowany pan Hale - ojciec Margaret. Szczerze mówiąc, gdy oglądałam pierwszy raz serial, zupełnie nie zrozumiałam, dlaczego odszedł z kościoła -_- Ta kwestia dla osób "z kontynentu", które nie zajmują się angielską kulturą może być niejasna, ale trudno. Serial robili Anglicy z myślą o Anglikach. Reszta (w tym ja :P ) musi sobie doczytać.
• społecznik (jak sam o sobie mówi) Nicholas Higgins - prawy i dobry, niemniej jego przemowa była mało autentyczna - prawdopodobnie był niepiśmienny, skąd więc ta znajomość chwytów retorycznych? (dobra, czepiam się).
• przegrany życiowo robotnik Boucher - litość i żal mieszała się u mnie z niechęcią.
• nieobecny brat Margaret - Frederick Hale.
• prawnik Henry Lennox - bardzo było mi go żal pod koniec. Przemyka przez kadry filmu jak cień, pomagając Margaret i wierząc, że jednak ma u niej szanse. A jedyną zapłatą, jaką dostaje za te wysiłki jest oglądanie pocałunku panny Hale i swojego rywala przez szybę pociągu :(
• Pan Bell - dobry duch opowieści. Bardzo go polubiłam. Gentleman w każdym calu. Wszystko, nawet zbliżającą się śmierć przyjmuje z łagodnym uśmiechem i cierpliwością, a do tego jest inteligentny i ma bardzo fajne poczucie humoru :) Z filmu wynika, że kiedyś starał się o rękę Margaret (ale pastor Hale się nie zgodził) i gdybym to ja była panną Hale, zgodziłabym się od razu, nieważne, że pan Bell byłby wtedy w wieku mojego własnego ojca :P Taki mężczyzna to skarb :)
• do tego mamy jeszcze mnóstwo innych fabrykantów, których rozmowom możemy się do woli przysłuchiwać. Przyznam, że gdy młodzi mężczyźni dyskutują w grupie na sobie tylko znane tematy (powiedzmy "branżowe"), uwielbiam ich obserwować, przyglądać się ich gestom i zachowaniu, analizować słownictwo. Za to oni traktują mnie raczej z góry, jako coś, co i tak ich nie zrozumie - taka rola mi pasuje, mogę przyglądać się i analizować ile chcę ;> Tutaj w serialu dodatkowo chronił mnie ekran komputera (za to Margaret ma scenę konfrontacji w dyskusji - nie chciałabym być na jej miejscu... Dobrze, że w końcu uratował ją ojciec)

Co mogę jeszcze dodać? Chyba nic, post jest już i tak długi i chyba od razu widać, że serialem jestem po prostu zafascynowana *__* Dobrze pasuje do nadchodzącej pory roku i teraz miną długie tygodnie, zanim pójdzie z powrotem do szafki :3 Bardzo się cieszę, że go kupiłam tych kilka lat temu, a Wam również polecam obejrzeć :) Jak klikniecie myszką, pan Thornton (na obrazku powyżej) zaprowadzi Was do Marlborough Mills w Milton.

Miłej podróży!

10/10 ♥




__________________________________________________________
* Książki jeszcze nie czytałam, bo czaję się na dwutomowe wydanie (lepsze tłumaczenie, ładniejsza okładka), którego nakład jest już prawdopodobnie wyczerpany (nieeee :(((( ). W sumie mogłabym wypożyczyć obojętnie jakie wydanie i przeczytać je, ale niestety żadna z moich bibliotek nie zakupiła książki (!) :/ Tak więc czaję się i czekam... i nie wiem, co zrobię, bo muszę, chcę przeczytać (:D)