Kanzu, szmizetka i barani udziec, czyli...

"Nowiny Paryzkie".

Taki tytuł ma wystawa, której sneak peek możecie zobaczyć dzisiaj w buduarze :)

Jako blogerki kostiumowe, zostałyśmy zaproszone do muzeum w Zamku Piastowskim w Gliwicach przez kustosza wystawy i zarazem autorkę bloga Kanzu, szmizetka i barani udziec, Joannę Puchalik.

Wystawa Nowiny Paryzkie, czynna od 13 grudnia 2013 roku, poświęcona będzie modzie damskiej w XIX wieku. Będzie można zobaczyć oryginalne suknie z epoki i dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o garderobie prawdziwej damy, poznać sekrety dawnych mistrzów krawiectwa - Christiana Wortha oraz Jacquesa Douceta, a także wziąć udział w warsztatach.

My natomiast (Eleonora, Fobmróweczka, Edzia, ja oraz panie z forum halsztuk.pl) mogłyśmy zobaczyć powstawanie wystawy od środka. Muzealny gabinet Joanny okazał się prawdziwym sezamem pełnym kostiumowych skarbów, w których mogłyśmy przebierać do woli :)

Były tam nie tylko fachowe, trudno dostępne książki o modzie (The Cut of Women`s Clothes - marzenie każdej kostiumomaniaczki :) ) i żurnale z początku XX wieku (na zdjęciu), lecz także mnóstwo oryginalnych książek z czasów belle epoque. Mnie zachwycił pięknie oprawiony śpiewnik kościelny z lat 1880., z którym właściwie się nie rozstawałam ;) oraz cudowny, angielski zestaw dwóch szczotek i lustra z wymiennymi wkładami i ręcznie haftowanym tyłem.

Nie obyło się również bez typowo krawieckich akcesoriów - szatelenka i igielnik w postaci małego czajniczka ujęły niejedną z nas :)

Przy popołudniowej herbacie, pod portretami monarchów dziewiętnastowiecznych mogłyśmy do woli rozmawiać na nasze ulubione tematy filmów i programów kostiumowych, samych kostiumów, życia codziennego w XIX wieku, oraz dowiedzieć się, jak wygląda praca muzealnika i ile czasu zajmuje stworzenie wystawy. Szczerze mówiąc, nie mogę się już doczekać, aż Nowiny Paryzkie zostaną otwarte i będę mogła na własne oczy zobaczyć oryginalne suknie dziewiętnastowieczne sprowadzone do Gliwic z różnych zakątków Polski (będą również egzemplarze z prywatnych kolekcji!)

Górne zdjęcia z Justyną z Halsztuka w sukni na turniurze

Tymczasem nie obyło się bez mierzenia współczesnych replik autorstwa Joanny. Trzy suknie (balowa z lat 1860., princeska i suknia na turniurze) przechodziły z rąk do rąk, gorsety ściskały, turniura i krynolina rozkładały się w muzealnym korytarzu, a my mierzyłyśmy :)

Dziewczyny pewnie wrzucą u siebie swoje zdjęcia w innych sukniach, a ja pokażę Wam tę, którą zmierzyłam. Była to balowa suknia z lat 60. inspirowana projektem Wortha (więcej tutaj). Pod nią miałam haftowany gorset, który na prawdę mocno ściskał. Właściwie to był to pierwszy raz, gdy miałam na sobie "prawdziwy", czyli szyty według historycznych wskazówek gorset i muszę przyznać, że przyzwyczajenie się do niego troszkę trwało, ale potem było mi w nim całkiem dobrze. Udało mi się nawet schylić po leżące na podłodze spinki ;)

Na gorset nałożona była krynolina, a na nią falbaniasta halka (jak w Annie Kareninie ;) ) i dopiero na to - dwuczęściowa suknia w moim ulubionym kolorze.

Sama suknia miała jeszcze czarną narzutkę, którą jednak zdjęłam do zdjęć. Przyznam, że czułam się w niej wspaniale i mogłabym chodzić tak ubrana codziennie :), choć stale musiałabym pamiętać o rozłożystości spódnicy i o tym, żeby nie zawadzić o nic podczas poruszania się. Szkoda, że nie zatańczyłam w niej walca, ale przy tej objętości sukni i wielkości muzealnych wnętrz byłoby to chyba niebezpieczne ;)

No i teraz nabrałam niesamowitej ochoty na uszycie sobie takiego cudeńka! Już w lipcu zastanawiałam się nad tym, czy nie przesunąć trochę w czasie mojej planowanej sukni a la Margaret Hale / Blanka Ingram w drugą połowę lat 1850. i nie oprzeć jej na krynolinie... A teraz jestem już pewna, że tak będzie! Czas zacząć zbierać fundusze na stelaż i gorset ;)

I z tym radosnym postanowieniem Was dzisiaj zostawiam. Sama na 100% wybiorę się w grudniu na wystawę, a i Was serdecznie zapraszam :)