Maj 1791. Espirit końca wieku

fot. J. Żukowska

Jak świętowaliście 3 maja? Ja, podobnie, jak rok temu - w XVIII wieku w Łazienkach. I tym razem również była brzydka pogoda, ale to nie przeszkodziło rozłożyć przy Starej Kordegardzie stolików kawowych i karcianych, a w przerwach pomiędzy deszczem grywać w krokieta i spędzać czas tak, jakby wcale nie minęło te 226 lat.

Dzień ten zorganizowało Towarzystwo Stanisławowskie, które (choć nie ma jeszcze roku) odtwarza drugą połowę wieku XVIII zupełnie inaczej, niż robiono to dotąd i wnosi nową jakość w rekonstrukcję XVIII stulecia. Nie znajdziemy tu ani poliestrowych, białych peruk i lukrowanych muffinek, ani przerażająco sztywnej etykiety. Tu zachowania są naturalne, wiedza na temat epoki rzetelna, a stroje i sprzęty autentyczne (wiecie, że Towarzystwo wydało niedawno pismo Rambler, które jest stworzone tak, jak zrobiono by je w XVIII wieku? Niesamowite!). Osiemnastowieczny espirit został przywołany i oby zatrzymał się w Łazienkach jak najdłużej!

Niesamowity strój Moniki (po lewej) z Atelier Saint-Honore i jej uczesanie autorstwa Ludwika Sudawskiego robiły wrażenie

Ogarnięta mnóstwem inspirujących konwersacji (w końcu to wiek XVIII!) i radością z nowych znajomości nawet nie zauważyłam, że podczas wydarzenia robiono w ogóle jakieś zdjęcia! W związku z tym nie ma mnie na prawie żadnym, ale zamiast tego podczas sentymentalnego spaceru po Łazienkach (od prawie 10 lat, choć mieszkam w zupełnie innej części Polski bywam w tym parku kilka razy w roku i ten spacer to taki mój mały rytuał), który tym razem nie był wcale sentymentalny ze względu na mnóstwo ludzi świętujących uchwalenie konstytucji razem z nami, udało mi się spotkać kilkoro z Was! Zawsze bardzo mi miło, jak mnie rozpoznajecie i podchodzicie, żeby zamienić słówko - to daje sporą radość z pisania tego bloga (jej, mam żywych czytelników!) i puszczania moich tekstów w świat :)