Moja osiemnastowieczna bielizna, cz. I

Dzisiaj post, który w bocznej ankiecie zdobył zdecydowanie najwięcej głosów. Tematyka jak najbardziej buduarowa ;)

Jak pewnie większość z Was wie (pisałam na facebooku), jesienią szyłam nową sukienkę, tym razem osiemnastowieczną. Oczywiście, aby taka sukienka miała ładny kształt, niezbędna jest odpowiednia bielizna pod spodem. Dlatego też, równolegle szyłam poduszkę na biodra, a potem halkę.

Dzisiaj będzie właśnie o nich, natomiast druga część posta pojawi się prawdopodobnie wiosną, gdy zarobię i oszczędzę na gorset. Teraz napiszę tylko, że pierwotnie sukienka miała być bezgorsetowa, ale skoro i tak będę musiała ją zwęzić, to zrobię to już raz a dobrze ;) Planuję też post o samej sukience, ale dopiero w maju, gdy pogoda będzie bardziej sprzyjająca (czy tylko mnie XVIII wiek kojarzy się z majową aurą?)

Pamiętacie post o bieliźnie pod koniec XVIII wieku? Powinnam mieć na sobie koszulkę i pończochy. Tę pierwszą uszyję i poczytacie o niej w II części posta (wraz z gorsetem), tymczasem na zdjęciach jej funkcję pełni współczesna koronkowa sukienka. Zamiast pończoch mam białe rajstopy. Nie wiem, czy tylko ja tak mam, ale pończochy i podwiązki w ogóle się nie trzymają na moich nogach, miałam z tym problemy już na studniówce :P Przy okazji - wstążkową "podwiązkę" na zdjęciu potraktujcie bardziej jako żart ;) Oprócz tego na stopach mam moje uniwersalne buty. Nowe zmajstruję chyba dopiero do planowanej na kiedyś tam sukienki na krynolinie.

Przejdźmy w takim razie do poduszki, ochrzczonej przeze mnie pierogiem. Powyżej macie kilka zdjęć z powstawania bum pada. Szyłam go bez wykroju, z małego (dziecięcego?) prześcieradła z second handu. Jednocześnie przekonałam się o tym, że logistykiem raczej nie będę, bo już rozplanowanie kolejności czynności i rozmiaru poduszki prawie mnie przerosło. O ile z rozmiarem ostatecznie wyszło dobrze, to podczas szycia już tak różowo nie było. Najpierw radośnie zszyłam środek pieroga (najłatwiejsza część), a potem na raz męczyłam się z brzegiem, wszywaniem falbanki, przeszywaniem i wypychaniem segmentów. W pewnym momencie maszyna nie wytrzymała takiej ilości materiału i złamała się igła. To był pierwszy raz, gdy w ogóle zobaczyłam coś takiego, ale na szczęście wymiana igły przebiegła bezproblemowo. Najlepsze było to, że gdy zmierzyłam pieroga pod zwykłą spódnicę, żeby zobaczyć efekt, przeraziłam się! :D Poduszka miała w sobie tyle gąbki i waty, że suknia formowała się na niej w okropną, groteskową, materiałową narośl (tak, jak tutaj u pierwszej postaci od lewej). Nie było wyjścia. Musiałam rozpruć zszytą na samym początku wewnętrzną część pieroga i wyrzucić stamtąd całą gąbkę i część waty. Dopiero po tym poduszka zaczęła dobrze leżeć. Tych rozpruć na razie nie zaszyłam (nie są widoczne), więc będę mogła w przyszłości jeszcze odchudzić lub utuczyć pieroga, zależnie od pożądanego efektu.

W ręce wachlarz od Gabrielle

Halka powstała później, w listopadzie. Nałożona na poduszkę, zmiękcza kontur sylwetki, dzięki czemu sukienka lepiej się układa. Halkę szyłam z dużego prześcieradła, również z sh. Mimo obaw, że sobie nie poradzę (ja na prawdę mam problem z rozplanowaniem tego w głowie i przełożeniem projektu na przestrzeń materiału, szczególnie jeśli jest to tak duża rzecz do wykonania), obyło się bez szaleństw. Halkę wykroiłam z prostokąta, dodałam falbankę (której długość źle obliczyłam i przez to wyszło jej za dużo), zszyłam wszystko i nie musiałam nawet wykańczać, bo korzystałam z wykończenia prześcieradła. Haleczka jest wiązana na sznurek (ten sam, co bum pad), który przeciągnęłam przez tunel (był już w prześcieradle ;) ). Oprócz tego na zdjęciach jest niesamowicie wymięta, ale teraz, gdy pracuję nie mam na nic czasu i zdjęcia robiłam na szybko w niedzielę, także nie było możliwości prasowania. Jednak, gdy będę zakładać ją do sukienki, będzie oczywiście odprasowana jak należy.

Tak, jak napisałam na początku posta, o resztę bielizny będę starać się na wiosnę, gdy przyjdzie czas na zwężenie i uwiecznienie na jakichś zdjęciach nowej sukienki. Tymczasem to na razie na tyle. W planach na najbliższy czas mam mufkę (widzicie ten banner krynolinowej akcji? ;) ), ale biorąc pod uwagę to, że w grudniu wolne będę miała tylko 25. i 26., post o niej pojawi się chyba dopiero w styczniu...

Na poduszkę i halkę poświęciłam łącznie cztery dni. Czy mi się wydaje, czy tylko mnie szycie idzie tak opornie..? ;)