Torebka na wszystkie drobiazgi :)

Wachlarz, listy, drobne pieniądze, zegarek, książka, chusteczka na otarcie łez, sole trzeźwiące, małe lusterko, wizytowe karty, romantyczne bileciki, niekiedy okulary... gdzie dziewiętnastowieczne panny to wszystko chowały?! Odpowiedź jest bardzo prosta - w reticule!

Kiedyś, dawno temu byłam na wystawie torebek w Krakowie i mogłam zobaczyć je na własne oczy - maleńkie, haftowane, cudne po prostu... I w dodatku są wynalazkiem dziewiętnastowiecznym, gdyby nie reticule, dziś nosiłybyśmy wszystko w rękach :D

W osiemnastym wieku przydatne drobiazgi chowano w kieszeniach po bokach sukni, wpuszczonych pomiędzy stelaż pannier a nogi. I było to genialne wprost rozwiązanie - z wnętrza sukni nie można było nic ukraść, nie dało się! Co zostało tam włożone, stawało się li jedynie własnością damy i niekiedy też jej tajemnicą.

Gdy jednak zrezygnowano ze stelaży, nie było już pod suknią miejsca na obszerne kieszenie, dlatego też wszystkie drobiazgi zaczęto nosić w małych, podręcznych woreczkach - reticules:

Klasyczna torebka tego typu przypominała worek ściągany u góry sznurkiem, który służył również do trzymania go. Reticule była zazwyczaj pękata (mogła też być płaska - takie nosiła przez cały film Margaret Hale), często ozdobiona u dołu frędzlem, haftowana lub wyszywana koralikami (bardzo modne!). Niekiedy bywała bardziej podłużna, a niekiedy grubiutka. Kształtem mogła przypominać ostrosłup lub być bardziej obła. Podstawa mogła być dodatkowo wzmacnianym kwadratem lub nie...

Jak widać, ile użytkowniczek, tyle wzorów reticule! Jedno jest pewne - torebka tego typu nie posiadała dodatkowych kieszeni :)

Powyższe trzy torebki zabezpieczone są dodatkowym, metalowym zapięciem, co na pewno utrudniało kradzieże, no i wyglądało pięknie... Może kiedyś pokuszę się o uszycie podobnego portfela :)

A poniżej widać, jak różne, zabawne (ridiculous - czy to nie podobne słowo?) bywały te torebki. Najbardziej podoba mi się ta w prawym dolnym rogu. Pochodzi z lat 90. XVIII w. i kształtem przypomina główkę kwiatka :)

Mimo, iż w latach 70. XIX w. do mody wkroczyły duże torby (też piękne, właśnie takiej szukam cały czas, żeby z nią chodzić na uczelnię, ale nie mogę znaleźć... ech), reticule miała się świetnie przez cały wiek XIX aż do... dzisiaj! Pamiętam, że gdy szłam do komunii, wiele moich koleżanek miało przy sobie właśnie reticule :) (ja miałam kopertową torebkę na sznurku z perełek)

Bo, oprócz tego, że ładna, reticule jest też szalenie wygodna! Której z nas chciałoby się targać ogromną torbę na niedzielny spacer? I to tylko po to, by mieć gdzie przechować telefon...

Na koniec podejrzymy, co będzie w następnym poście ;> Bo, chociaż praca mgr nie pozwala mi zdawać relacji na bieżąco, wcale nie próżnuję w przerabianiu mojej regencyjnej sukienki na piknik i dopracowywaniu outfitu :D

A wprost przeciwnie, każdą wolną chwilę wykorzystuję na ulepszenia sukienki i budki, wkrótce przyjdą też do mnie pantofelki, ale ciii... o tym kiedy indziej ;>


__________________________________

Wykorzystane na obrazkach zdjęcia oryginalnych torebek pochodzą ze stron: MET (1, 2, 3, 4, 5, 6), LACMA (1, 2, 3, 4, 5), pinterest.