Moja własna reticule

Dzisiaj przedstawię Wam efekty mojej pracy nad dziewiętnastowieczną torebką :)

To była pierwsza rzecz (pomijając pasek), którą uszyłam sama w 100%. Pracowałam nad nią cały dzień i dzięki maszynie do szycia uporałam się z tym tak szybko. Uszycie reticule ręcznie zajęłoby mi chyba kilka dni :D Muszę przyznać, że jestem bardzo zadowolona z efektu. Jest nawet lepiej, niż to sobie wyobrażałam :) Chociaż Wasze wprawne oczy pewnie dostrzegą na zdjęciach lub na żywo jakieś nierówności, trochę krzywe ściegi gdzieniegdzie... Mimo tych niedociągnięć, jestem zadowolona. Spisałam się doskonale, jak na pierwszy raz :)

A teraz, powstawanie torebki krok po kroku:

 

• Najpierw przygotowałam papierowy wykrój, żeby wszystko się zgadzało. Podobny, z lat 1831 - 1865 znajdziecie tu, więc te moje wymysły nie są aż tak niehistoryczne, jak można by przypuszczać ;P
• Odrysowałam cząstki na atłasowej podszewce i materiale wierzchnim (łącznie 8 części).
• Wycięłam je z ok. 1 cm zapasu.

• Przyfastrygowałam dwie części razem i zszyłam na maszynie, a potem...
• zrobiłam to samo z dwiema połówkami.
• Powstała niczego sobie czapka :D
• Z częściami wierzchnimi postąpiłam podobnie.

• Ręcznie zszyłam dwa końce (podszewki i wierzchu), a następnie...
• wszystkie cztery rogi tak, aby podszewka trzymała się wierzchu i nie odstawała.
• Zagięłam brzegi torebki do środka, złączyłam je razem, przyszpiliłam, przyfastrygowałam i zszyłam na maszynie (dopóki jestem początkująca, muszę tak właśnie postępować. Szycie wszystkiego od razu to jeszcze nie dla mnie :P )

I na tę część wszedł do pokoju mój tata i zaczął żartować, że szyję torebkę na 5 zł (że taka mała). Nieźle się przestraszyłam! Niby papierowy wykrój był ok, ale jednak sznurki do ściągania jeszcze trochę zabiorą i co wtedy :D Na szczęście jednak dobrze wymierzyłam i torebka jest idealnych rozmiarów :)

•  Linijką wymierzyłam dokładnie, szerokość tunelu i wyrysowałam linię ołówkiem na torebce.
• Już bez fastrygowania ostrożnie przeszyłam ją w tych miejscach dookoła.
• Wprawiłam sznurek tą samą metodą, którą pokazywałam przy pachnących woreczkach.
• Na końce sznurka nawlekłam koraliki i zawiązałam supełek. Myślę, że równie dobrze można by zawiązać sam supełek i tak wymanewrować sznurkiem, żeby ukryć go w torebce. Uzyskamy wtedy gładkie ucha do trzymania :)

Jak widzicie, nie szyłam sama :D Kampie najbardziej podobało się nawlekanie nici na maszynę i nawijanie małej szpuleczki. Patrzyła jak zahipnotyzowana :D Na szczęście samego szycia (odgłosów) trochę się bała i już nie wtykała do maszyny swojego czarnego noska, ale i tak ciągła kontrola jakości być musiała :P

Jak prezentuje się gotowa torebka?

Słowa mojej mamy: Nie mogę uwierzyć, że zrobiłaś coś tak ładnego! Tylko gdzie z tym będziesz chodzić?
Ja: Na uczelnię ;>

Na zdjęciach jedną ze wstążek zawiązałam na kokardkę, ale oczywiście torebkę trzyma się normalnie, za dwa ucha :)

A tutaj różne przedmioty, które można w niej nosić:

• Mała książka, 
• list (nie ma na zdjęciu :P ),
• monety (brakuje mi XIX w. portfela, ale to może kiedyś tam...), 
• zegarek - o ile nie jest przypięty do paska sukienki, 
• lusterko (dawno temu dała mi je babcia. Wygląda staro, ale na pewno nie jest XIX w.),
• grzebień (drewniany :) ),
• ręcznie haftowaną chusteczkę (dar drugiej babci),
• wachlarz --> plastiiik! Niestety nigdzie stacjonarnie nie mogę dostać drewnianego, a na przesyłkę $ szkoda... Może kiedyś będę zamawiała koronkową parasolkę [Gabrielle, Eleonora Amalia - kusicielki jedne!] i wtedy do zamówienia dołożę jeszcze wachlarz. Na razie ten plastik, dzięki stonowanym kolorom nie wygląda chyba aż tak tragicznie, co?

No i to w sumie tyle na dzisiaj. Wczoraj przyszły do mnie buty :) Kształtem i kolorem są łudząco podobne do modelu Abigail (porównanie obrazoburcze, mam nadzieję, że American Duchess nigdy tego nie przeczyta :P ). Dzisiaj wybiorę się po lamówkę i jak napiszę kolejne 10 stron pracy mgr, zabiorę się za udoskonalanie pantofelków :)

Pozdrowienia! (: