Cera mlecznobiała, delikatna jak płatki róż (+ gdzie kupić produkty do wytwarzania dawnych kosmetyków)

Taka właśnie cera była ideałem w XIX wieku, a jako, że nie każda panna mogła się taką poszczycić, z odsieczą przychodziły ówczesne kosmetyki. Dzisiaj zrobimy bardzo lekkie mleczko różane, które zapewni nam równie różaną cerę.

Przepis, jak kilka ostatnich, pochodzi z książki The new household receipt book z 1853 roku autorstwa Sarah Josephy Hale. Jest znów bardzo, bardzo łatwy*

"By zrobić Mleczko Różane. - Do pinty wody różanej dodaj uncję olejku z migdałów i dziesięć kropli potażu. 

(Nota Bene?) - Dodać potaż na sam koniec."

Po kliknięciu w obrazek, całość się powiększy i będzie lepiej widoczna :)

Nie byłabym sobą, gdybym nie namieszała w recepturze :) Potaż (węglan potasu) nie jest dostępny w żadnym ze sklepów, w których jak dotąd robiłam zakupy. Wiem, że jest używany w ogrodnictwie i produkcji szkła, ale zastosowanie takiego przemysłowego potażu w produkcji kosmetyku nie skończyłoby się chyba dobrze dla żadnej cery (a szczególnie tak kapryśnej = trądzikowej, jak moja). Jak na razie próbuję go zastąpić różnymi innymi rzeczami, choć prawdę powiedziawszy powinnam zasięgnąć konsultacji jakiegoś wykwalifikowanego kosmetologa (a potem zrobić zbiorczy post o tych trudno dziś dostępnych surowcach i ich wpływie na skórę - i tak będzie! :) ). W każdym razie, dziś padło na ałun. Podobnie, jak u potażu, w skład tego związku chemicznego też wchodzi potas, w dodatku ałun jest naturalnym minerałem (który istniał również w XIX wieku), no i  ma działanie odkażające i ściągające - a więc powinien idealnie połączyć się z formułą kosmetyku do demakijażu (mleczko).

Użyte składniki:

• maleńka, szklana buteleczka (rozmiar iście eksperymentalny),
• woda różana (w przepisie 568 ml, a więc woda stanowi większość kosmetyku),
• olej ze słodkich migdałów (w przepisie 28 g),
• ałun (kilka wiórek).

Adaptacja przepisu:

• Najpierw zeskrobałam nożem troszkę ałunu z miejsca, w którym nie był jeszcze używany (ze spodu). Kryształ okazał się bardzo "sypki" i łatwo dał się zestrugać w kilka kruchych wiórek.
• Ponieważ ałun jest rozpuszczalny w wodzie, wsypałam go na samym początku.
• Następnie dolałam do niego wody różanej i zamieszałam.
• Po rozpuszczeniu dodałam olejku migdałowego...
• i tak powstała dwufazowa emulsja.

Aby dwie warstwy połączyły się w mleczko, wystarczy kilka razy wstrząsnąć butelką. Taką emulsją można przetrzeć twarz.

Powstałe mleczko można stosować na kilka sposobów:

• jako kosmetyk do demakijażu - dobrze sobie radzi z makijażem twarzy, choć tak używane  wcale nie jest wydajne. Makijażu oczu nim nie usuwałam, bo moje oczęta są alergiczne, więc wolę nie eksperymentować w tych obszarach ;)
• jako mleczko oczyszczające skórę - dla tych z nas, które nie lubią myć twarzy wodą. Ja stosowałam je w ciągu dnia spędzonego w domu, gdy moja (odpoczywająca od makijażu) skóra potrzebowała odświeżenia i tu radziło sobie całkiem fajnie.
• jako bardzo lekkie serum nawilżające - po wstrząśnięciu, w emulsji jest mało olejku, a woda różana wchłania się bardzo szybko. Myślę, że takie serum dobrze zastąpi krem nawilżający w upały. W dodatku mleczko ma jeszcze jedną, cudowną właściwość - matuje cerę! Dla właścicielek skóry tłustej i mieszanej będzie jak znalazł :)

***

Na koniec, podam Wam jeszcze listę sklepów, w których kupuję rzeczy potrzebne do wytwarzania dawnych kosmetyków, bo ostatnio o to pytałyście :)

• ZSK - tutaj możecie kupić wszystkie oleje, olejki eteryczne, wodę różaną, wodę z kwiatu pomarańczy (ale bez atestów spożywczych, więc nie nadadzą się one do gotowania...), wyciągi roślinne i część składników sypkich.

• Kolorówka - stąd pochodzą moje pigmenty, których używam do wytwarzania kosmetyków kolorowych (róż), a także spora część pojemników i sprzętu potrzebnego (ale nie koniecznego - on tylko bardzo ułatwia sprawę) do mieszania.

• Lokalne sklepy z arabskimi kosmetykami - warto się za nimi rozejrzeć, bo mają tam dużo interesujących składników (m. in. ałun). Tu niestety nie podam Wam żadnego konkretnego, bo to moja mama w nich kupuje i znosi do domu różne cuda ;) , a ja wciąż się wybieram i wybrać nie mogę :P (zanim skończę pracę i dojadę na miejsce, sklep będzie już zamknięty - mają tylko do 17 :( )
• Sklepy z półproduktami do wytwarzania biżuterii (stacjonarne lub w sieci np. Beads.pl) -  w nich możecie kupić te urocze, szklane, zakorkowane buteleczki - bardzo dziewiętnastowieczne :) Trzeba tylko pamiętać, żeby wygotować je (i wyparzyć korek), zanim zabierzecie się za przelewanie do nich kosmetyków.
• Małe, osiedlowe sklepiki - tu można znaleźć prawdziwe skarby! W takim sklepiku w Czechach kupiłam kiedyś słoiki do przechowywania suszonych kwiatów / herbaty i in. oraz mój "porcelanowy" (tak na prawdę fajansowy) moździerz z tłuczkiem po wyjątkowo okazyjnej cenie. Kosztował tylko 27 Kč, czyli 4,10 zł. Za taki sam w Kolorówce dałabym 32, 90 zł! :O Także warto się rozglądać :)

Miłego mieszania!

___________________________________________________________________________
* Te przepisy powoli stają się dla mnie zbyt łatwe, dlatego poszukam jakiejś dawnej książki dla ówczesnych farmaceutów. Tam pewnie będzie więcej zabawy przy mieszaniu :)