Czasy, w których przyszło nam żyć (2001)

Co robi pilny student, który ma sesję? Szuka nowego serialu, ogląda go, a następnie drży na egzaminach :P

Tytuł serialu nie jest zbytnio zachęcający, ale to już nie wina twórców. Po prostu tak nazywa się książka, na podstawie której serial został nakręcony i jego twórcy nie mieli tu wiele do gadania :P.
I tak oto moja, już bardzo długa, lista książkowa wydłużyła się o kolejną pozycję :)

Do obejrzenia serialu zachęciło mnie (oprócz tego, że jest kostiumowy, oczywiście) to, że gra w nim Matthew Macfadyen ;> Po jego roli w Annie Kareninie byłam ciekawa innych jego ról i muszę przyznać, że aktor ma niemały talent komediowy :D Sir Felixa polubiłam chyba najbardziej ze wszystkich (ale do czasu, jest scena, po której go znienawidziłam), właściwie zawsze, gdy na ekranie pojawiał się ten złoty młodzieniec, siłą rzeczy się uśmiechałam i wiedziałam, że będzie zabawnie :P

(a tak btw. to dopiero w tym serialu zauważyłam, jako on jest wysoki! :O )

Z resztą w serialu mamy cały zestaw wyrazistych postaci, aktorzy mieli się czym popisać. Oprócz sir Felixa interesujący był też bohater, wokół którego obraca się serialowy świat - Augustus Melmotte. Nie tylko dobrze dobrano aktora, ale postać była również świetnie zagrana. Z resztą dobór obsady to chyba jedna z najmocniejszych stron serialu.

Chociaż w sumie nie do końca... Paul Montague - główny amant ma tak cukierkową, lalczyną urodę, że nie da się wprost na niego patrzeć :D No nie można (dlatego też nie ma go na żadnym z obrazków w tym poście) :P I pomyśleć, że jest on na tyle silny wewnętrznie, że potrafi przeciwstawić się Melmotte`owi, zdemaskować intrygę i buduje sam kolej transkontynentalną...

Ogromne wrażenie wywarła na mnie postać Marie Melmotte. Na początku wydawała się rozkapryszona i nie do zniesienia, potem zabawna, szalona (doskonały materiał ma histeryczkę, ciekawe, co by było, gdyby jednak wzięła planowany przez ojca ślub), nieco nieokrzesana (fajne są wszystkie sceny z nią przy stole), pod koniec serialu okazuje się być wyjątkowo silna, ale też koszmarnie samotna i nieszczęśliwa. "Ojciec mnie bije, ale mogę to znieść, matka mi wymyśla, ale nie dbam o to. On mógłby mnie bić i wymyślać mi, byle tylko mnie kochał" - gdy Marie wypowiadała te słowa, było mi jej autentycznie żal :(

Bohaterowie i niezwykle wciągająca fabuła (obejrzałam całość w ciągu jednego dnia! ) to głównie zasługa Anthony`ego Trollope`a, autora książki, choć scenarzyście też nie można nic zarzucić. Podczas tych 6 odcinków tyle się dzieje, że nie ma czasu na nudę :)

I to pewnie rekompensuje w jakimś stopniu brak pięknych kostiumów (bohaterowie noszą cały czas to samo, w dodatku Hetta ma tak źle skrojone kreacje, że wygląda w nich po prostu mizernie i gdy stoi obok lady Carbury, nie można nie odnieść wrażenia, że to matka wygląda lepiej niż córka! ) i muzyki. Ale za to wnętrza są ładne :3

Ulubione sceny? 

Mam dwie: gdy sir Felix zamierza poprosić Malmotte`a o rękę córki i trenuje kwestie przed lustrem, a potem następuje scena konfrontacji :D Pomyślałam wtedy, że ojciec Marie zmiecie go z powierzchni ziemi i na to tylko czekałam. Oczywiście nie zawiodłam się, ten moment był bardzo zabawny :P 

A druga scena to ta, w której Marie kradnie czek z biurka swojego ojca, ale szukanie pieniędzy nagle przekształca się w myszkowanie po szufladach, i zabawę w przedrzeźnianie Malmotte`a :D

Ogólnie, serial może nie jest najpiękniejszy na świecie (nakręcony w 2001, a już wydaje się stary :O ), ale za to bardzo interesujący. Śledzenie losów bohaterów (jest wielu, każdy znajdzie coś dla siebie) jest na tyle wciągające, że jak tylko kończył się jeden odcinek, zaraz włączałam następny.
A przede wszystkim serial jest po prostu zabawny, choć jest też wiele scen "na poważnie", które dają do myślenia.
No cóż, książka liczy podobno 1000 stron i po tym serialu mam na nią ogromną chęć :> ale czy ona została tak w ogóle przetłumaczona?

Serial (po angielsku) możecie zobaczyć na YT:

7/10