Współczesna interpretacja osiemnastowiecznego makijażu

Miała być rekonstrukcja, ale tak, jak przeczuwałam wyszła ona dość... średnio. Z resztą sami zobaczycie...

Jak już wiemy z makijażowego posta, osiemnastowieczny gust i pojęcie piękna były nieco inne, niż te współczesne nam, i dlatego malując się do kostiumu, musimy pamiętać o tym, żeby jakoś dostosować to, co było w XVIII wieku do współczesnej estetyki. Tylko tak nie będziemy straszyć w pełnym kostiumie :P

***

Mimo to postanowiłam spróbować pomalować się tak w 100% po osiemnastowiecznemu. Rezultaty były przerażające! :D Gruba warstwa podkładu, pudru i na to dużo rozświetlacza w połączeniu z moją naturalnie tłustą i pełną niedoskonałości cerą sprawiły, że całość ściemniała momentalnie i wyglądała po prostu nieświeżo... jak stary makijaż po kilkunastu godzinach imprezowania. Jedynym odczuciem, które mi się narzucało, to zmyć to natychmiast :D 

Do tego dołożyłam mocno przyciemnione brwi, które w połączeniu z niepomalowanymi oczami tylko pomniejszyły te drugie i przytłoczyły całą twarz.

Wisienką na torcie był obficie nałożony, ciemny róż (efekt ostrego rumienia - straszne) i czerwone usta. Właściwie to tylko one jakoś by jeszcze uszły...

 

Nie mogłam tak wytrzymać ani 15 minut, dlatego pstryknęłam fotkę dokumentującą ten horror, a następnie poszłam to zmyć i porządnie wyszorować twarz...

Kilka dni później postanowiłam wykonać interpretację osiemnastowiecznego makijażu, z uwzględnieniem mojego szaro-słowiańskiego typu urody i tych wskazówek, o których pisałam w lipcu.  Różnica jest ogromna, moim zdaniem na plus uwspółcześnionej wersji. Tylko w takiej potrafiłam "wyjść do ludzi" :P i myślę, że ten makijaż dobrze podkreśliłby urok osiemnastowiecznej sukienki, nie przytłaczając jej i wyglądając przy tym dość naturalnie.

Jak go wykonałam?

• Całą twarz pokryłam tym, co zawsze. Przy mojej cerze to nieuniknione. Jedyne, co zrobiłam inaczej, to nałożyłam więcej rozświetlacza na kości policzkowe i na czoło w miejscu nad nosem.
• Brwi też podkreśliłam tak, jak zawsze, za to oczom poświęciłam więcej uwagi:

• Na całą powiekę ruchomą położyłam róż.
• Wewnętrzny kącik oka rozjaśniłam białym cieniem i przeciągnęłam go dalej tak, by ładnie połączył się z różem.
• Linię rzęs zaznaczyłam czekoladowym kolorem.
• Tym samym cieniem przyciemniłam zewnętrzne V
• W miejscu załamania powieki i pod okiem położyłam jaśniejszy brąz.
• Obszar pod brwią rozjaśniłam tym samym cieniem, którym podkreślałam wewnętrzny kącik.
• Wszystko dokładnie roztarłam. Miękkie przejścia między kolorami są kluczowe w takim makijażu.
• Rzęsy podkręciłam zalotką (nie mogłam się oprzeć! Bez niej moje rzęsy udają, że ich nie ma :D ) i pomalowałam tuszem.
• Żeby optycznie je zagęścić, górną linię wodną podkreśliłam czarną kredką.
• Dolne rzęsy tylko musnęłam maskarą, żeby całość nie wyszła zbyt ciężka.
• Na koniec narysowałam brązowym eyelinerem bardzo cienką linię wychodzącą od zewnętrznego kącika oka, co ładnie domknęło makijaż.

• Na policzki położyłam ten sam róż, co zawsze,
• a usta podkreśliłam tylko różowym błyszczykiem.

To wszystko!

Oto efekt na całej twarzy. Zdjęcia oczywiście z ręki (to już u mnie tradycja) :D na spacerze w moim ulubionym parku / lesie. To, jak trzymam włosy miało pierwotnie imitować jakąś osiemnastowieczną fryzurę, ale generalnie nie zwracajcie na to uwagi :D

Myślę, że do cukierkowej sukienki w stylu Marii Antoniny taki make up będzie jak znalazł i ładnie dopełni całości. Fajne w nim jest to, że jest dość delikatny, podkreśla, co trzeba, a do tego jest na tyle widoczny jako makijaż, że nawet osiemnastowieczna elegantka chyba by nim nie pogardziła ;)