Mój pierwszy kostium (tag?)

Wreszcie mam kilka godzin czasu dla siebie! Jak pewnie część z Was wie, rozpoczęłam pracę i nie ma mnie w domu codziennie przez 11 godzin (oprócz niedzieli), co utrudnia mi prowadzenie bloga - wszystko muszę robić w niedzielę na zapas...

Ten post planowałam już od jakiegoś czasu, właściwie, to zainspirowała mnie rozmowa z Gabrielle, z którą spotkałyśmy się pod koniec października. Jakoś (dziwne, co?) zeszło na tematy kostiumowe i wspomniałam o moich pierwszych, licealnych próbach, a wtedy Gabrielle zasugerowała mi, żebym napisała o tym na blogu. Trochę nad tym myślałam, bo moje pierwsze przebieranki nie były związane z tematyką buduaru, ale w końcu wymyśliłam taki post, coś w rodzaju popularnego tagu...

Jak pewnie wiecie, w czasach gimnazjalno-licealnych byłam wielką fanką Śródziemia i to z nim są związane moje pierwsze kostiumy:

Ta Daaa!

 1. Sukienka inspirowana była tym strojem Arweny. Oczywiście niebieska, bo nie do twarzy mi w czerwieni. Materiał wyszukała babcia, która wtedy jeszcze szyła i miała w piwnicy przepastną szafę pełną różnych materiałów. Błękitny szyfon na rękawy i srebrną wstążkę kupiłam sama. Sukienkę uszyła mi krawcowa dosłownie za grosze (50 zł) może dlatego, że krój jest banalnie prosty. Pamiętam, że potem wytwarzałam jeszcze do niej dodatki, m. in. pas z papier-mâché, który był zbyt ciężki, by go nosić :D oraz tzw. liść z Lorien - broszkę, którą (mocno podniszczoną) mam do dziś :)

2. Drugi kostium wykombinowałam sama. To miało być coś podobnego do zbroi Aragorna :D Tunika powstała z ogromnego, bardzo obszernego T-shirta z lumpeksu. Dzięki temu miała już odpowiednią długość, a po zwężeniu (ręczne szycie) nawet dała się nosić. Brzegi rękawów, dół i miejsce przy szyi przyozdobiłam "haftem" - prostym wzorkiem z szarych nici. Z przodu koszulki farbką do materiału namalowałam Białe Drzewo. Pamiętam to jak dziś: w dzień, w którym zabrałam się za tunikę wyłączyli ogrzewanie, to było w grudniu, było bardzo zimno, na środku pokoju stał ogromny gar z wrzątkiem (wyrafinowany kaloryfer :D ), a ja siedziałam na podłodze i malowałam to drzewo.

Do tuniki nosiłam legginsy, brązowy płaszczyk, który uszyła mi babcia, spięty liściem z Lorien, pas (nowy + klamra ze starego z lumpeksu), drewniany miecz (ha ha - wciąż go mam :P ) i... trampki lub glany. Miałam wcześniej podejście do produkcji własnych butów, chciałam, żeby jakoś wyglądały, ale niestety, wyszły tylko bezkształtne, miękkie onuce, które od razu powędrowały do kosza :D

Jak tak teraz patrzę na te zdjęcia to widzę, że oprócz ogromnej pikselozy (jeden z pierwszych modeli aparatów cyfrowych), która w sumie dobrze ukrywa moją szpetną twarz (jako jo brzydka była! Nie wierzę! :D ), te kostiumy były... ekhm... straszne? Sukienka gdzieś jeszcze leży w szafie, ale do tuniki mam ogromny sentyment, jakakolwiek by nie była. Miałam ją nawet na sobie w zeszłym roku we wrześniu na stylizowanym, przebieranym wieczorku filmowym u kuzynki (oglądaliśmy Władcę) i to przypomniało mi na prawdę dobre czasy, choć... wolałabym tego nie oglądać na zdjęciach :D

***

Jeśli chcecie, możecie potraktować ten post jako tag (i wkleić ten pierwszy obrazek u siebie). 

Chętnie poczytam o Waszych pierwszych kostiumowych zmaganiach!