Skarby pod sukienką schowane

Tytuł dwuznaczny, ale kto lubi modę XVIII wieku, ten wie, że zamiast w torebkach, wszystkie drobiazgi noszono w kieszeniach wiązanych w talii pod halkami, stelażami i sukienką. W ten sposób poufne listy i klucz do rzeźbionego sekretarzyka nigdy nie mogły dostać się w niepowołane ręce.

Dzisiaj pokażę, jak można uszyć sobie taką kieszonkę (lub dwie do pary :P ). Nie jest to wcale trudne i jeśli nie ma się maszyny do szycia, można to równie dobrze zrobić to ręcznie.

Potrzebujemy:

• materiału, najlepiej bawełny,
• igły i nici,
• lamówki do obszycia brzegów,
• wstążki do wiązania.

Jak ją uszyć?

• Materiał składamy na pół, prawą stroną do środka, brzegi spinamy szpilkami i rysujemy kształt kieszeni.
• Kieszonki przypominały najczęściej wydłużony trapez. Wiele przykładów znajdziecie tutaj.
• Często były też haftowane, więc po wyrysowaniu wykroju można z powrotem rozpiąć materiał i coś na nim wyhaftować - to wersja dla wytrwałych :P Ja ozdobny haft zastąpiłam różyczkami nadrukowanymi na materiale :)
• Po wyrysowaniu wzoru, spinamy materiał szpilkami wzdłuż rysunku i wycinamy kształt kieszeni.
• Złożenie materiału powinno znaleźć się na dole - będzie spodem kieszeni, którego nie trzeba szyć.
• Następnie na jednej ze stron rysujemy rozcięcie. Trzeba pamiętać, by było wystarczająco duże. Musi się w nim zmieścić ręka i różne przedmioty (aparat fotograficzny, listy).
• Po wycięciu otworu, przypinamy doń lamówkę i wszywamy ją.

• Gdy lamówka jest już wszyta, składamy obie części razem i zszywamy.
• Aby nic się nie strzępiło (nie będzie podszewki), warto wyendlować brzegi.
• Po przełożeniu na prawą stronę i wyprasowaniu kieszeni, przykładamy do niej wstążkę tak, by dało się ją zawiązać w pasie.
• Wiązanie musi być z przodu, ewentualnie na boku. Dobrze jest najpierw przypiąć ją szpilkami i przymierzyć kieszeń.
• Po przymiarce przyszywamy wstążkę
• i obszywamy górny brzeg kieszeni lamówką.

 Gotowe!

Moja kieszeń wyszła dość duża, ale jeśli weźmiemy pod uwagę, ile będzie musiała pomieścić, okaże się, że jest idealna :) Jej wiązanie wypada z przodu, przez co nie będzie problemów z zakładaniem, a otwór spokojnie pomieści nawet aparat fotograficzny. Na czwartym obrazku możecie porównać sobie ścieg maszynowy i ręczny (któremu jeszcze wiele brakuje do ideału :P ). Góra kieszeni okazała się zbyt gruba dla igły w maszynie i bałam się, że mogłaby się ona złamać, dlatego tę część kieszeni uszyłam już ręcznie.

Po zrobieniu zdjęć postanowiłam jeszcze trochę pospacerować i okazało się, że kieszeń sprawdzi się też idealnie przy zbieraniu kwiatów, ziół i innych tego typu. Jakoś tak naturalnie wszystkie polne kwiatki, które zrywałam, wędrowały do zawieszonej kieszeni, były tam bezpieczne, nie zwiędły, ani się nie pogniotły. Świetny patent ;)

Na koniec zdjęcie podobne do tego, które zrobiłam w zeszłorocznym poście o reticule.

Co takiego kryło się w osiemnastowiecznych kieszeniach?

• wachlarz do przekazywania poufnych treści,
• grzebień, na wszelki wypadek, gdyby trzeba było podtapirować fryzurę "na jeża",
• lusterko,
• ręcznie haftowana chusteczka,
• list od wielbiciela ;)

A Wy, co schowałybyście do swoich kieszeni?