Historia na wybiegu

Właśnie dochodzę do siebie po wczorajszym, bardzo intensywnym dniu, który od ósmej rano do północy spędziłam na zamkniętym pokazie mody historycznej, zorganizowanym przez Fundację Kawalerów Maltańskich i naszą Gabrielle :)

Pokaz miał się odbyć "pod Krakowem", co w rzeczywistości okazało się zespołem pocysterskich, malowniczych budynków i opactwem (jak romantycznie!) ukrytym w... miejscowości Szczyrzyc w Beskidzie :O Jechałyśmy tam długo, przez spowite mgłą pasma górskie, w powozie samochodzie wypełnionym po brzegi sukienkami z różnych epok i w różnych stylach. Pełne obaw przed tym, czy przedsięwzięcie się powiedzie i ekscytacji towarzyszącej każdej chyba ucieczce z domu i wagarom od codziennych obowiązków.

Gdy wysiadłyśmy z samochodu, naszym oczom ukazało się malownicze opactwo cysterskie, a nasze mieszczańskie, zmęczone figury zaraz owionęło czyste, rześkie i deszczowe górskie powietrze. Łukasz - organizator pokazu zaraz zaprowadził nas do sali, w której mogłyśmy spokojnie się przygotować. Czasu było dużo, toteż zaraz na stole zakłębiło się od wszelkiego rodzaju sukni, halek, gorsetów, koronek, falbanek, kapeluszy, a my ubierałyśmy to wszystko na siebie i na wolontariuszki, które chyba pierwszy raz w życiu miały możliwość noszenia dawnych strojów.

O 15:00 zaczął się pokaz. Był on nietypowy, bo ekskluzywny i przeznaczony tylko i wyłącznie dla osób niepełnosprawnych spędzających wakacje w malowniczej, wiejskiej okolicy Opactwa. Chyba każda z nas trochę się martwiła, jak to wypadnie, czy nie przewrócimy się na czerwonym dywanie i czy damy z siebie wszystko, ale najwięcej stresu przypadło w udziale Gabrielle, która w sukni z 1910 roku prowadziła pokaz i opowiadała o każdej kreacji z osobna.

A było o czym mówić! Pokaz obejmował czasy od renesansu do lat 20. XX wieku - a więc prawie cały przedział czasowy, interesujący kostiumerki. W dodatku były to nie tylko stroje damskie - panna Wrońska odważyła się, włożyła męski strój z końca XVIII wieku i wyglądała w nim tak dobrze, że tym bardziej nabrałam ochoty na uszycie mojego stroju dandysa z lat 30. XIX wieku (który mam w planach na jesień).

Po chwili było po wszystkim. Otrzymałyśmy duże brawa i równie onieśmielające błyski migawek aparatów, którymi obserwujący pokaz robili sobie z nami zdjęcia. Po samym pokazie zostałyśmy zaproszone na pyszny obiad, podczas którego chęć robienia żartów i śmiech wygrały z wymaganą dawniej, w obrazowanych przez nas czasach etykietą i powagą. Potem jeszcze spacer w historycznych strojach po opactwie i okolicy, i powrót do domu. Część krakowska wróciła szybko, natomiast część śląska została zatrzymana na kolację, ze względu na małe komplikacje z powrotem ;) Już myślałyśmy, jak zabawnie byłoby tak niespodziewanie zostać na noc i spać w górach, z dala od domu, wśród kostiumów pozostawionych przez Ms. Nelly, gdy okazało się, że jednak wracamy do domu. Ostatni etap podróży przebyłam wraz z panną Wrońską, której mama odwiozła mnie do mojego miasta (raz jeszcze dziękuję! :) ) i ostatecznie chwilę przed północą przekroczyłam próg domu, kończąc tym samym niesamowitą podróż.

Cóż, na koniec zostaje mi tylko dodać, że czekam na Letni Bal w Krakowie, gdzie znów będziemy mogły się spotkać i poszaleć - tym razem w tańcu - w historycznych realiach :)

P. S. Na zdjęciach widzicie mnie w nowej sukience, którą w pełni zaprezentuję Wam za jakiś czas ;> Bądźcie czujni ;>

PPS. Ze względu na małe problemy techniczne :P zdjęcia z samego pokazu będą za jakiś czas i wtedy uzupełnię nimi ten post :)