Misterne konstrukcje lat 50.

Czuli i subtelni dziewiętnastowieczni w latach 50., po burzowym czasie Wiosny Ludów, pod koniec rewolucji przemysłowej i w czasie zapowiadającym niezwykłą erę wynalazków i triumfu nauki na dobre otrząsnęli się z romantycznych marzeń i snów. Nowy splendor przemysłu oraz nauki miał również wpływ na ówczesną modę, ale zanim zajmiemy się historią tego romansu (w kolejnym poście z serii), przyjrzyjmy się samej modzie tej dekady.

Federico de Madrazo, Amalia de Llano y Dotres, księżna Vilches (1853)

Po delikatności lat 40. kobieca sylwetka kolejnego dziesięciolecia nabrała masywności i zdecydowania. Liczyła się siła i trwałość - te właśnie wartości znajdowały odzwierciedlenie w kształtach ówczesnych kobiet. Za pomocą (najpierw) mnóstwa sztywnych halek, a od 1856 roku - krynoliny dążono do tego, by nadać podstawie sukni jak najszerszy obwód. W latach 1858-1860 krynolina osiągnęła swoje maksymalne, niekiedy wręcz nieprawdopodobne (w sukniach balowych) rozmiary, kształtem przypominając dzwonek. Suknie te nie posiadały jeszcze wydłużonego tyłu z trenem ani nie były spłaszczone z przodu, zaś ich dodatkowe poszerzenie w obwodzie zapewniały falbany i plisowania doszywane do spódnicy. 

Podobne suknie na obrazach i w rzeczywistości

Stanik sukni nadal był dopasowany, talia wciąż znajdowała się w swoim anatomicznym miejscu, ale nie podkreślano już tak skwapliwie spadzistych ramion. Mimo, iż nadal z upodobaniem ozdabiano staniki dzienne kołnierzykami tuż przy szyi, a wieczorowe - coraz większą bertą, w tej dekadzie dodatkowo dociążano sylwetkę rozkloszowanymi rękawami en pagode (nie lubię ich właśnie za efekt ciężkości, który nadają), których szeroki mankiet często wypełniały półrękawki, imitujące dodatkową warstwę znajdującą się pod suknią. W zimne dni na wierzch zarzucano krótki, kolisty płaszczyk o kloszowym kroju, kaszmirowy szal lub muślinową, czy też wełnianą chustę składaną po przekątnej.

Bogate zdobienia na stanikach sukni i wzorzyste materiały

Tkaniny, z których szyto suknie były najczęściej wzorzyste. Lubiono roślinne desenie, kwieciste wzory, prążki, kratki... oraz bogate materiały (tafta, aksamit, atłas, mora, welur) na wieczór i lżejsze (bawełna, tiul, gaza) na dzień. Stroje dodatkowo dekorowano, doszywając do nich falbany i różne aplikacje oraz pasmanterię w kontrastowych kolorach.

Obuwie zakładano ciemne, wysokie ponad kostkę, sznurowane lub zapinane na rząd małych guziczków (do zapinania ich używano specjalnego narzędzia), a na wieczór lub bal - lekkie, wycięte pantofelki na obcasie.

Szerokie rękawy, zdobny kapelusz - budka i koronkowa parasolka

Popularnym akcesorium stały się parasolki spacerowe. Małe, ze składaną rączką z kości słoniowej inkrustowanej metalem, kamieniami szlachetnymi lub kolorową emalią parasolki miały różne rodzaje wymienianych zależnie od okazji pokryć. Na wieś wybierano pokrycie z kolorowego perkalu, zaś na miejski spacer - z barwnego jedwabiu. Najbardziej popularne były jednak parasolki z pokryciem koronkowym na tle jasnego materiału.

Balowa suknia z tiulu i tafty, grzebienie, sekretnik, biżuteria z kameami

Lata 50. to również prawdziwy przepych w biżuterii. Ówczesnym jubilerom powodziło się dobrze, bo mieli za co i dla kogo tworzyć. Na co dzień kobiety piątej dekady XIX wieku nosiły owalne medaliony lub sekretniki (otwierane, w których można było przechowywać pukiel włosów, portret lub inny drobiazg), bransolety w formie obręczy lub tzw. porte-bonheur zawierające dowolną ilość ruchomych elementów (coś jak nasza Pandora :) ). Bardzo modne stały się również kamee i inne motywy antyczne w biżuterii. Do kreacji balowych dobierano kolie z diamentów lub oprawnych w srebro kamieni szlachetnych i długie kolczyki.

Fryzura cesarzowej Eugenii, kolczyki z turkusami i suknia z wzorzystej bawełny

Niskie fryzury zdobiono kwiatami, a z tyłu wpinano grzebienie z perłami, ametystami, opalami lub małymi kameami.. Wśród nakryć głowy królowały wciąż kapelusze - kapotki (budki) przybrane kwiatami, wstążkami, riuszkami...

Społeczeństwo (wyższe warstwy, oczywiście) lat 1850. bogaciło się, przemysł rósł w siłę, a władzę w dwóch największych państwach ówczesnej Europy - Wielkiej Brytanii i Francji (w dziedzinie mody) sprawowały przyjaźniące się kobiety: Wiktoria i Eugenia. 

Siła, energia twórcza oraz przepych oparte na misternej konstrukcji krynoliny - tym była moda lat 1850.

___________________________________________

Wszystkie obrazki wykorzystane w poście pochodzą ze strony pinterest.com