Mój rodzinny dagerotyp

Dwa lata temu na studiach, aby zaliczyć jeden z wykładów, trzeba było odnaleźć najstarszą rodzinną fotografię i opisać ją. Zastanawialiśmy się wtedy, po co opisywać, coś, co można od razu zobaczyć i jakoś nie przyszło nam do głowy, że to ma być opis taki, jak w muzealnym katalogu zbiorów ;)

W każdym razie, właśnie wtedy odkryłam, że mamy w rodzinie dagerotyp! Gdy poprosiłam dziadków o odszukanie najstarszych zdjęć, wśród wielu fotografii z lat 1930. i ledwie kilku z lat wcześniejszych (jedna była tak wyblakła, że na pierwszy rzut oka wyglądała jak zwykła biała kartka!) leżało "zdjęcie na blaszce" - jak nazywała je babcia. Od razu wytypowałam je jako najstarsze, zaczęłam szukać, troszkę poczytałam o dagerotypach i okazało się, że to właśnie dagerotyp!

Fotografia została wykonana prawdopodobnie we Lwowie lub w Kołomyi. Co prawda w żadnym miejscu dagerotypu nie widać podpisu ani logo zakładu fotograficznego, w którym powstało zdjęcie, nie mniej jednak we Lwowie i Kołomyi zostały wykonane dwa inne zdjęcia, na których znajduje się jedna fotografowanych z osób - mój prapradziadek :)

Tył i brzeg dagerotypu. Po tym, jak jest pogięte, widać, że zdjęcie sporo przeszło ;)

Zdjęcie datowałam, patrząc na ubiór fotografowanych i sugerując się opowieścią dziadka, na koniec wieku XIX. Myślę, że na wschodnie rubieże ziem polskich nowości dochodziły z tak dużym opóźnieniem, a ich ceny były tak niedogodne, że wiele zakładów fotograficznych wciąż korzystało z dagerotypii, nowsze metody utrwalania obrazów zostawiając wielkim miastom i renomowanym atelier.

Obraz został utrwalony na cienkiej, miedzianej, prostokątnej (o zaokrąglonych rogach) płytce o wymiarach 8,6 x 6,6 cm. U góry i u dołu zdjęcia widać czarne fragmenty, które mogły stanowić część obudowy aparatu (?) i nieco przysłaniać obiektyw. Obraz jest ziarnisty i czarno-biały, nadgryziony zębem czasu, choć dagerotyp nie jest zniszczony - można z powodzeniem dopatrzeć wielu szczegółów zdjęcia. Są na nim trzy osoby - nieznane, młode małżeństwo (lub rodzeństwo - w sumie są do siebie podobni) i mój prapradziadek: wysoki mężczyzna w mundurze żandarmerii austriackiej (jak powiedział mój dziadek, jego dziadek był komendantem żandarmerii w jednym z miast ówczesnej Galicji) opierający się jedną ręką o kolumnę. 

Jestem bardzo ciekawa, jakie więzy łączyły go z pozostałymi osobami na zdjęciu. Po korespondujących elementach stroju i układzie zwróconych ku sobie postaci widać wyraźnie, że te dwie osoby są jakoś ze sobą związane, podczas gdy mój prapradziadek przyjął bardziej nonszalancką pozę i stoi z boku, wyraźnie od nich odcięty. Mimo to trzy osoby - dwóch mężczyzn i siedząca kobieta w środku - tworzą kompozycyjną całość. Może był świadkiem na ich ślubie? Albo to kuzyn i kuzynka, którzy odwiedzili go i chcieli pamiątkowe zdjęcie? To już na zawsze pozostanie tajemnicą, zaklętą w dagerotypie sprzed lat...

Obczajcie ten steampunkowy mechanizm! <3

P. S. Pozostałe starocie na zdjęciu też są pamiątkami rodzinnymi, ale należą do babci ^^ Torebka (śliczna! Nosiłabym ją, gdyby nie była zniszczona w środku) i wachlarz pochodzą prawdopodobnie z poł. XX wieku i należały do mojej prababci, a zegarek był własnością jej męża i trudno mi określić, z jakiego czasu pochodzi (w internecie też o nim niewiele), w każdym razie intuicyjnie obstawiam pierwsze trzydziestolecie XX wieku. Co myślicie?