Śniadanie na trawie

Miło jest w taką wczesnojesienną już pogodę otworzyć album ze zdjęciami i przypomnieć sobie wakacyjne chwile. Szczególnie, jeśli spędziło się je w wyjątkowym towarzystwie.

fot. Igor Skopiec

Jakoś w połowie lipca, Kajani wpadła na pomysł zintegrowania warszawskich rekonstruktorów, kostiumerów i wielbicieli historii podczas niezobowiązujących, kostiumowych spotkań. Jedną z inspiracji tych spotkań były zloty naszej Krynoliny :) Ponieważ i tak miałam być z początkiem sierpnia w Warszawie, wyraziłam chęć udziału i niedługo później zostałam zaproszona na Śniadanie na trawie - piknik w Łazienkach Królewskich w jedną ze słonecznych sobót samego środka lata.

Wczesnym rankiem niebo było co prawda zachmurzone i martwiłam się, że w taka pogodę nie uda nam się spotkać, jednak później rozpogodziło się i tuż przed 9 rano dzień zapowiadał się słoneczny i upalny. Gdy w końcu dotarłam do Łazienek, byłam już (jak zawsze. Nigdy się nie nauczę) spóźniona, toteż w parkowych krzewach szybko przywdziałam kostium (warto mieć choć jeden, który jest lekki, nie zajmuje sporo miejsca i nie trzeba pod nim nosić kilogramów bielizny - merveilleuse jest do tego idealna!), ukryłam współczesną torebkę w indyjskim szalu i podążyłam wgłąb parku.

fot. Igor Skopiec

Ogród budził się do życia. Poranek to moja ulubiona pora w Łazienkach. Ogrodnicy kończyli poranne prace, zroszone kwiaty i młode drzewka pomarańczy zaczynały pachnieć, a stali mieszkańcy Łazienek zajęci swoimi sprawami ze zdziwieniem reagowali na moją obecność. Ptaki wzlatywały wyżej w korony drzew, a z brzegu ścieżki umykały małe myszki, by schować się do swoich ziemnych norek.

Szukanie miejsca pikniku zajęło mi trochę czasu. "W Łazienkach" to dość ogólne określenie ;) ale na szczęście w końcu znalazłam grupkę osób rozłożoną na kocu za Belwederem.

Wśród gości zgromadzonych na trawie w cieniu drzew byli już Agnieszka Terpiłowska i Karolina Kiczyńska - przedstawicielki Sekcji Cywilnej "Arsenału" oraz Ragana i Adrianna Maria z Jankiem (autorki bloga Mama w glanach). Zanim na dobre rozłożyłam się obok, z drugiego końca parku przybyli Kajani i Piotr Mirosław Zalewski - jeden z założycieli "Arsenału" Stowarzyszenia Regimentów i Pułków Polskich 1717-1831.

Byliśmy już w komplecie i piknik się zaczął. Tym razem nic nie upiekłam (nie dałabym rady przewieźć babeczek do Warszawy), więc tylko popijałam małymi łyczkami herbatę z filiżanki, jadłam (niehistoryczne, bo dwudziestowieczne) makaroniki i rozmawiałam z innymi. Za to pozostali rozłożyli zawartość swoich koszy piknikowych, które zawierały także oryginalną, dziewiętnastowieczną zastawę. Zawsze zastanawiałam się, jakie to uczucie, kroić bułkę nożem i pić sok ;) z kielicha sprzed dwustu lat :)

Czas mijał szybko, rozmowa toczyła się płynnie na tle muzyki z filmów kostiumowych i nawet nie zauważyliśmy, jak cienie przesunęły się na trawie i nastało południe.

Po drodze przez zatłoczony już (skąd się wzięli tak nagle ci ludzie?) park, spotkaliśmy zupełnie przypadkowo fotografa Igora Skopca od lat związanego z Łazienkami, który zaproponował nam krótką sesję zdjęciową na tle Pałacu Myślewickiego. Grzechem byłoby odmówić, toteż mój album kostiumowy wzbogacił się o kolejną porcję ładnych zdjęć, których część możecie oglądać w tym poscie :)

fot. Igor Skopiec

Wspaniale było móc poznać Raganę, która okazała się bardzo ciepłą osobą, w dodatku obdarzoną ładnym głosem. Cieszyłam się też, mogąc wreszcie spotkać Kajani, która jako jedna z pierwszych w Polsce osób zajęła się kostiumingiem, jest rekonstruktorką i szyje profesjonalnie. Trochę martwiłam się, że dostrzeże błędy w mojej białej sukience, ale nawet jeśli się im przyjrzała, nie zdradziła się z tym, że widać, w jaki sposób powstawała ta suknia :D Miło było również spotkać znów rekonstruktorów, których poznałam na balu w lutym. Mam nadzieję, że gdy następnym razem będzie mi dane odwiedzić Warszawę, znów trafię na spotkanie kostiumowe :) I że, oczywiście, spotkamy się znów zimą na kolejnym Balu Arsenału!