Krem przyjemnie chłodny / przepis na cold cream z 1872 r.

 "All redness and roughness will strait disappear,
And the skin to a wonder be charmingly clear;
If pimples arise, this will take them away;
If the small-pox should mark you, those marks will decay;
If wrinkled through age, or bad dawbing the face is,
'Twill be smooth in a trice, as the best Venice glass is;"

Dr. Russell, 1814 r.

Powyższy tekst jest fragmentem wiersza, który niejaki dr Russell poświęcił popularnemu kosmetykowi w 1814 roku. Słynny cold cream - krem, dający na skórze wrażenie przyjemnego chłodu i natychmiastowego nawilżenia znany jest od bez mała 2000 lat. Wynalazł go rzymski lekarz, Galen i od starożytności aż po dziś dzień (tu przykłady współczesnych cold creams) ów słynny CC święci triumfy. 

Sekret jego formuły polega na umiejętnym połączeniu oleju z wodą za pomocą stosownych emulgatorów. Otrzymana w ten sposób emulsja jest wodniście lekka, a jednocześnie długotrwale nawilżająca. W XVIII i XIX wieku cold cream oczywiście był całkiem popularnym kosmetykiem. W moich poszukiwaniach trafiłam na kilka receptur (z różnych lat) przyrządzania przyjemnie chłodnego kremu i każda była inna! Może kiedyś wypróbuję te wcześniejsze, dziś jednak zmieszałam dla Was cold cream z 1872 roku:

 "Cold cream. Weź po uncji avoirdupois białego wosku i spermacetu oraz 1/4 imperialnej pinty olejku migdałowego. Rozpuść je i wlej miksturę do marmurowego moździerza lub takiego z ceramiki Wedgwood (albo porcelanowego) ogrzanego wcześniej poprzez zanurzenie na jakiś czas we wrzącej wodzie. Dolewaj stopniowo 4 uncje wody różanej, wytrwale ucierając mieszaninę aż do otrzymania emulsji i całkowitego wystygnięcia. Na koniec, przed użyciem lub sprzedażą, przełóż krem do porcelanowych lub glinianych słoiczków."

Składniki:

• 28 g białego wosku,
• 28 g oleju jojoba (roślinny zamiennik tłuszczu z głowy wieloryba --> fuj),
• 142 ml oleju ze słodkich migdałów,
• 28 ml wody różanej

 Przygotowanie kremu:

• Ilość potrzebnych składników podzieliłam tak, by otrzymać małą porcję kremu. Do ich odmierzenia użyłam znów łyżeczek miarowych. Nie skorzystałam z moździerza, bo do ucierania takiej ilości wystarczyła zwykła zlewka i bagietka :)
• Do zlewki wsypałam wosk i wlałam oba oleje.
• Całość podgrzałam w kąpieli wodnej.
• Dolałam wodę różaną i ucierałam do całkowitego wystudzenia i otrzymania kremu.

Przyznam szczerze, że myślałam, że to nie wypali, jednak cold cream okazał się całkiem fajny. Przede wszystkim przez cały czas testowania (ok. 2 tygodnie) nic się nie rozwarstwiło, co bardzo pozytywnie mnie zdziwiło. Konsystencja kremu jest gładka i chłodna w dotyku. Podczas nakładania ma się wrażenie kojącego nawilżenia, a po wmasowaniu, na skórze zostaje lekki, otulający ją film. Krem bardzo delikatnie pachnie różami, w dodatku ma również działanie rozjaśniające i, dzięki zawartości wody różanej, powinien spełniać wszystkie obietnice z wiersza dra Russella. No, może oprócz wygładzenia śladów po ospie ;) Ja używałam go na suche dłonie i tu, stosowany wieczorem sprawdził się całkiem fajnie. Myślę, że osoby obdarzone suchą skórą mogą go jak najbardziej wypróbować. Ponieważ nie zawiera konserwantów, ma prosty i naturalny skład, na pewno lepiej spełni swoje zadanie, niż drogie i przeładowane syntetykami współczesne cold creams.

I jak, skusicie się na ten cud dziewiętnastowiecznej kosmetyki?

ENGLISH:

Yup, another 19th century cosmetic! I am really addicted to those recipes, love to work with them and so this way experiment with the past. Today I made a famous cold cream, which was quite popular during regency and victorian periods. I followed the recipe and recieved the really cold cream. It is nicely smooth and moisturizes the skin well. Firstly it feels a bit watery and then comes the light, oily layer that protects the dry skin. It turned out to be helpful to keep my extra dry hands :( in a good condition, so I can recommend it to all of you, who have the problem of dry skin :)